Bugün yemek yemek için bir alışveriş merkezine geldim. Yemeğimi alıp oturduktan sonra istemsiz bir şekilde çevremi gözlemlemeye başladım. Gözüme hemen yanımda oturan bir aile takıldı. Tekerlekli sandalyede yaşlıca bir kadın, orta yaşlarında bir kadın ve 4-5 yaşlarında bir kız çocuğu. Masada anlamlandıramadığım bir gerginlik vardı. İki kadın birbirinden bakışlarını kaçırıyor, gülümsemeyi bırakın, hafif gergin gergin etraflarına bakıyorlardı. Ne yazık ki ailesinden gördüğünü tekrarlayan kız çocuğu da asık bir suratla oturuyordu. Daha sonra çevremdeki diğer masalara da baktım. Genel olarak gülümseyen masaların olmadığını fark ettim. hatta aynı gerginlikte bir kaç masa daha gördüm. Sonra bir şey oldu. Orta yaşlı kadın telefonunda bir şey gördü ve gülümsedi. Ardından sandalyedeki kadına da gösterdi. O da bıyık altından bir gülümsedi. Çocuk da merakla bana da göster deyince o da telefona baktıktan sonra gülmeye başladı. Aslında çok olağan bir sahne gibiydi ama bir anda ortam yumuşadı, mutluluk seviyem arttı.
Aslında bu hikayeyi anlatmamım sebebini anladınız. Ancak ben işin birazcık bilimsel tarafını ve İngiltere'de edindiğim bir alışkanlığı sizlerle paylaşmak istiyorum. Evet çok klişe olacak, biliyorum ama “Mutluluk paylaştıkça çoğalıyor.” Sözün diğer kısmına hiç girmeyeceğim.
Eminim ki aradığınızda hayatınızda kolaylıkla şikayet edecek bir şeyler, canınızı sıkacak haberler, üzecek gelişmeler bulabilirsiniz. Kaldı ki bir sorun ya da olumsuzluğu gördüğümde ilk eleştiren kişilerden birisi de benimdir. Mesela dün yaşanan vergi zamları… Neyse siyasete girmeyeceğim. Kaldı ki, bu dediğimin tam tersi de geçerli. Aradığınızda sizi gülümsetecek, mutlu edecek küçük şeyleri bulmak da çok kolay. Pencereden ya da bulutların arasından sızan gün ışığı, bir kuş cıvıltısı, renk cümbüşleri ile açmış bir tomurcuk, esen rüzgarın teninizde bıraktığı hoş hissiyat, yudumladığınız bir içeceğin damağınızda bıraktığı tat…
Aslında bunu başarmak sadece küçük farkındalık çalışmaları ile çok kolay. Yine belki klişe olacak. Pandemi döneminde bu nasihatı çok duyduk çünkü. Her gün, sabah ya da akşam fark etmez, 3 tane şükür sebebi yazmak. Bunu yaptığınızda hem gününüz güzelleşiyor, hem de gerçekten küçük tebessüm anları yakalayabiliyorsunuz. İnanın bunun bazen çok zor olduğunu biliyorum. Fakat bazen nedenler ve sonuçlar birbirine karışıyor. Mutsuz olduğunuz için gülümseyemediğinizi düşünüyorsunuz. Ancak bazen gülümsemediğiniz için mutsuz kalmaya devam ediyor olabilirsiniz. Bunun farkına da varamıyor insan. Bu konuda Mahatma Gandi'nin aşağıdaki sözü çok güzel.
- Söylediklerinize dikkat edin; düşüncelere dönüşür,
Düşüncelerinize dikkat edin; duygularınıza dönüşür,
Duygularınıza dikkat edin; davranışlarınıza dönüşür,
Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınıza dönüşür,
Alışkanlıklarınıza dikkat edin; değerlerinize dönüşür,
Değerlerinize dikkat edin; karakterinize dönüşür,
Karakterinize dikkat edin; kaderinize dönüşür.
Bu noktada İngiltere'de öğrendiğim alışkanlık aklıma geliyor. Daha önce de “Fake it, until make it.” üzerine yazmıştım. Ancak bu konuda İngilizler çok başarılı. Yürekten inanarak olmasa bile, insanlar birbirlerine saygılı ve gülümsüyor. Trafikte, işte, mahallede. Bu da toplumun genel mutluluk seviyesini çok yukarı taşıyor. İster inanın, ister inanmayın ama bunu 3 yıl deneyimledikten sonra gönül rahatlıyıla söyleyebilirim, işe yarıyor. Gülümsemek, kapı tutmak, sıraya saygı göstermek bunlar zamanla alışkanlık haline geliyor ve bunlarla huzurlu ve daha mutlu oluyorsunuz. Mutsuz bir gününüzde sokaktan geçen birisi size gülümsüyor ve bir baş selamı veriyor, keyfiniz yerine geliyor. Biliyorum, bunlar hayattaki sorunları, olumsuzlukları yok etmiyor. Ancak olayların içinde boğulmaktan sizi kurtarıyor. Daha berrak, akılcı bir şekilde bakmanıza yardımcı oluyor. Bu da dediğim gibi toplumun genel mutluluk düzeyini yukarı taşıyor.
Bu yüzden de aslında günde bir kere bile olsa gülmek zorunlu olmalı bence. Hatta bunu bir alışkanlık haline getirebilirsiniz. Atomik Alışkanlıklar kitabındaki gibi alışkanlık zincirine dönüştürebilirsiniz. Sabah ya da akşam her gün bir kişiye sarılın, gülümseyin ve iyi günler dileyin. Bunu önce kendini, sonra toplum için yapın. Ve her zaman olduğu gibi. “Farkına var, dengeyi bul ve değer üret.”
😄
Kaynaklar:
https://tr.wikiquote.org/wiki/Mohandas_Karam%C3%A7and_Gandi