Ben geçtiğimiz yıllarda, bazı özel günleri 1 gün sonra kutlayarak o günü ne kadar çabuk unuttuğumuz ile ilgili serzenişi dile getirmeye çalışıyordum. Bu yıl bunu arka arkaya denk gelen bir kaç günü, geçtikten sonra da hatırlamak, hatırlatmak için yapmak istiyorum.
Öncelikle "18 Mart Çanakkale Şehitlerini Anma Günü" milletimiz için bir yandan gurur kaynağı, bir yandan da hüzün sebebi. Ben savaşların, ülkelerin kendi özgürlüğünü korumak dışında haklı hiç bir sebebi olabileceğine inanmıyorum. Bu konuda Mustafa Kemal Atatürk'ün de benzer bir sözü var. “Ulusun yaşamı tehlikeyle karşı karşıya kalmadıkça savaş bir cinayettir.” Bu sözün 18 Mart ile ilişkisini sorabilirsiniz. Çanakkale'de yaşanan gurur verici savaşın, bizimle müttefik olan bir Alman komutanın stratejik kararıyla ne kadar uzadığını öğrendim. Bu da savaşların haklı gösterilen taraflarının, o kadar da haklı olmadığını bir kez daha hatırlattı bana. Bu konuda Oğuzhan Uğur'un videolarını takip etmenizi tavsiye ederim. Ne yazık ki yakın zamanda yaşanan Rusya ve Ukrayna arasındaki çatışmalar da bunu tastikler nitelikte.
Konuyu biraz dağıttım. Ancak burada 2 çeşit farkındalık var. Birincisi özel günü o gün hatırladık, ve unuttuk gitti. İkincisi, özel günleri gururla anarken, aslında tarihin bizim pek de bildiğimiz gibi olmadığının farkında değiliz.
İkinci olarak, 21 Mart “Dünya Down Sendromu Farkındalık Günü” gerçekten çok önemli. Bizler gündelik yaşamımızda akıp giderken, bizden farklı insanların varlığını görmezden geliyoruz. Down sendromlu kişiler de bu şekilde. Belki çevrenizde bu tarz kişiler yok, belki de var. Bilmiyorum. Ama benim çok sevdiğim bir komşumun oğlu var. İnanılmaz akıllı ve sevgi dolu. Ben yakınımda böyle bir örnek olmasına karşın hiç açıp ta bu neymiş diye araştırmadığımı fark ettim. Araştırdığımda öğrendim ki down sendromu aslında bir eksiklik değil, tam tersine fazlalık. İnsanlar 46 kromozom ile dünyaya gelir ve büyürler. Down sendromunda ise 47. kromozom oluşuyor. Bu da 46 kromozom için uygun metabolizmanın bir anomali oluşturmasına sebep oluyor. Bu gerçekten sadece bir farklılık. Ve 47. kromozom belki de insanoğlunun evriminde bir adım. Belki onlar bizden genetik kalıtsal olarak daha fazla bilgiye sahip oldukları için gelecekte çok daha avantajlı olacak. Bunu tabi ki net bir şekilde bilemeyiz ve ben de konunun uzmanı değilim. Ancak bu durumun o kadar da karmaşık olmadığının farkına vardım. Aslında bu durumu zorlaştıran biziz. Bu farklılığı izole edip, yalnızlaştırıyoruz. Bu durumda olan aileleri zor durumda bırakıyoruz. Gerçekten çok üzücü ama bu duruma bir öcü gibi bakan insanlar var. Çok üzücü, gerçekten çok üzücü…
Neyse, burada da benzer 2 farkındalık var. Hem down sendromunu 21 Mart'ta hatırlıyoruz. Hem de bu farklılığın farkında olmadığımız için günlük yaşamı bu kişilere ve ailelerine zorlaştırıyoruz… Farkına varalım, kolaylaştıralım.
Son olarak, “22 Mart Dünya Su Günü”. Su konusunda bilinç seviyemizi özetleyen çok güzel bir belgesel var. "25 Litre" National Geographic Turkiye tarafından hazırlanan belgesel su tüketimi ele alırken harika bir distopya hikaye anlatıyor. Tükettiğimiz her ürünün su ayak izinin kaç litre olduğunu görmek sizi şaşırtacak, eminim. Örneğin bir hamburger yediğinizde 2400 litre su tüketiyorsunuz. Yani bir hamburgerin önünüze gelene kadar ki tüm süreçlerinde 2,4 ton su tüketiyoruz. Bu inanması zor bir rakam fakat doğru. Bu konuda farkındalığınızı arttırmak istiyorsanız da “Sıfır Günü” ya da İngilizce'si ile “Day Zero” konusunu araştırın lütfen. Belgeseli de ücretsiz olduğu için aşağıya ekliyorum. Zamanınız olduğunda, ve lütfen çoklu görev yapmadan, sadece bu belgeseli baştan sona izleyin. Suya bakış açınız kesinlikle çok değişecek.
Bu yazımda sizlere 3 özel günü hatırlatmaya çalıştım. Bu vesile ile geçtiğimiz gün doğum günümü kutlayan tüm sevdiklerime çok teşekkür ediyorum. Özel günleri ve farkındalığımızı bir gün, bir an değil, sürekli yaşadığımız bir ömür dileğiyle. Her zaman olduğu gibi; “Farkına var, dengeyi bul ve değer üret.”