Bugün çalıştığım kurumun bir ekip etkinliği için Düzce’nin Fenerbahçe Topuk Yaylası tesislerine geldim. Arkamda insanlar gülüyor, eğleniyor. Ben de iskelede oturmuş harika bir göl manzarasının tadını çıkartıyordum. Sanki eşsiz bir sanatçının elinden çıkmış bir yağlı boya tablosu gibi.
Keyfim sosyal medyaya bakarak son buldu. Şans eseri Instagram’ı açtım ve karşıma ilk çıkan BBC’nin Gazze haberiydi. Muhabir, kameraman haberi göz yaşları ile sunuyordu. Daha da yürek burkan, küçük bir kız çocuğu yardım isteyerek ağlıyordu. Hastanede elektrik sıkıntısı olduğu ve personel eksikliğinden durumu daha ağır hastalara bakıyorlardı. Sadece bir damla göz yaşı dökebildim. Üzüntümün gerisi içime aktı.
Sonra manzara bakıp düşündüm. Ben burada olmayı hak etmek için ne yaptım? Yani bu etkinlikte olmak değil tabi ki. Bu şirkette çalışmak emeklerimin karşılığı olabilir tabi ki. Ama Gazze’de değil de Kocaeli’de doğmak için ne yaptım? Hiçbir şey! Burada doğmak ister kader deyin ister şans deyin, benim elimde olan bir şey değildi. Ben bunun için hiçbir şey yapmadım. Orada, o kız çocuğunun yerinde doğmamış olmam için hiçbir sebep yok.
Elimden ne gelir inanın hiç bilmiyorum. Ayrıca kızın müslüman mı yoksa yahudi mi olduğundan bağımsız, bir insan olarak bu acıyı hak ediyor mu? Bilmiyorum. Peki siz şu an olduğunuz yerde olmak için bir şey yaptınız mı? O kız çocuğu ile empati/sempati kurabiliyor musunuz?